Trip naar Zwitserland

26-04-2017 t/m 01-05-2017

Dag 1

Vandaag was het zo ver, we gingen naar Zwitserland! Om 06:31 stipt had Willy bij mij voor de deur afgesproken. Denise en Bo zouden samen met Willy mij komen ophalen waarna wij rechtstreeks door gingen naar Leysin, een plaatsje dicht bij Montreux in Zwitserland. Ik weet niet meer hoe laat het werkelijk was maar rond 06:30 kwam er een BMW aangereden met daarin Bo, Denise en Willy. Mijn koffer kon niet in de achterbak omdat hij vol zat, dus moest hij maar midden in. Na het uitzwaaien van mijn ouders waren we onderweg! Het was nog donker en aardig rustig op de weg. Ik zat het eerste stukje achterin naast Denise en voorin zat Bo. Bij de eerst volgende stop zouden Bo en ik omdraaien omdat ik wat meer beenruimte nodig had, haha! Onze route ging als volgt…

De eerste stop… We kennen Bo al lang genoeg en dacht wel even makkelijk uit te kunnen stappen bij een tankstation. Nou niet dus. Het ging allemaal heel stroef waarna Bo een tankpistool tegen Willy zijn dikke BMW liet kletteren. Dat vond hij niet zo leuk, haha! Uiteindelijk toch nog gewisseld en bij de eerste stop (tankstation) wat gegeten.

De rit duurde erg lang met een aantal tussenstops. Af een toe de ogen dicht gedaan en nog verder geslapen. Verder heb ik nog heel braaf aan het scheikunde verslag zitten knoeien en lekker Pringles gegeten. Tegen het einde van de rit kwam Denise met het plan om te gaan kaarten in de auto. Kaarten is uiteindelijk ook echt het ding van deze reis geworden hoor… Man, man, man.

Bij aankomst in Leysin zagen we amper wat. We reden als het ware in de wolken. De klim van beneden naar boven met de auto was heel ver, waardoor we dus ook heel lang in de auto moesten blijven terwijl we nog maar zo’n 10km moesten. Willy was erg gefocust op de weg omdat de weggetjes zo smal waren dat je wel goed op moest letten. Er waren zelfs ongeduldige Zwitserse mensen achter ons aan het rijden omdat wij niet door reden in hun ogen… Nou ik zal je wat vertellen: als wij harder hadden gereden dan waren we niet eens op einde bestemming gekomen! En toen… Ja en toen moest Bo weer een opmerking maken hoor… Echt op het moment dat Willy zo geconcentreerd was: “En toen reed Willy de berg af…”

Bij aankomst in Leysin reden we in de eerste instantie naar het verkeerde gebouw. In Leysin heeft LAS (Leysin American School), waar wij voor kwamen, een groot stuk grond. Het was dus ook moeilijk om te oriënteren waar we moesten zijn. Gelukkig had Willy met behulp van het internet het gebouw gevonden. Ons aanspreekpunt of ‘host’ Paul zou ons daar opwachten. Het sneeuwde dus hadden we de auto maar dichtbij gezet, we zijn eenmaal van suiker he. In de hal aangekomen van de school hebben we zo’n 5 minuten gewacht op Paul. We stelde ons voor en vervolgens werden wij geleidt naar ons verblijf. Het was een soort hotel, maar ook weer net niet. Het was prima! We kregen de sleutel en een tag om toegang te krijgen tot verschillende deuren in de scholen. Om 17:30 hadden wij afgesproken voor het avondeten in de zaal waar iedereen, dus ook de leerlingen aten.

Typisch Amerikaans natuurlijk. Een dienblad en opscheppen wat je wilde. Het eten was natuurlijk prima. Dat moest wel als je als kind met een waarde van 80000 Euro op de school rondloopt. Tijdens het eten kennis gemaakt met Bill en het plan besproken voor de volgende dag. We hadden de hele avond om lekker te chillen en daar hebben wij ook prima gebruik van gemaakt. Slaaplekker!

Dag 2

Het was vroeg… 06:45 ging de wekker en ik werd nog al gedesoriënteerd wakker. Oja, ik was in Zwitserland. Ik stapte onder de douche en trok mijn kleren aan. Rond 07:30 hadden we in de hal afgesproken om naar het ontbijt te gaan. Het weer was weer net zo slecht als de dag er voor. We zagen amper 10 meter ver...

Aangekomen bij het ontbijt hadden we veel keuze uit verschillende dingen. Ze hadden lekkere croissantjes met allemaal beleg. We zaten weer aan de zelfde tafel waar we de vorige keer ook zaten. Paul kwam later aan en vertelde dat we om 08:00 konden komen naar zijn klas in de middle school (12 t/m 15 jaar). Het gebouw van de middle school lag tegenover ons hotel, net iets hoger. We zaten nou eenmaal op de rand van een berg.

De school was groot. We bekeken van binnen wat foto’s en plaatjes die er hingen en zochten het lokaal. Tevens mochten we hetzelfde lokaal gebruiken voor de workshop. Aangekomen bij het lokaal keken we onze ogen uit. Tenminste, Willy niet, die had al wel een vermoeden dat het er zo uit zag. Het was net een woonkamer. Twee grote banken met daar op leerlingen, stoelen in een kring, leerlingen hangend in een zitzak. Bizar! Binnen een paar minuten kreeg Paul ze stil en stelde ons voor. Willy zou het woord nemen en leerlingen uitleggen waarom we hier waren. Hij stelde ze een paar interessante vragen waar niemand in het begin een antwoord op wist te vinden: “Hoe willen jullie leren?” Niemand wist of durfde het te zeggen. Willy hielp bij een jongen: “Wat wil je bouwen?” zei Willy. “Een wolkenkrabber” zei de jongen. Willy legde vervolgens uit wat je daarvoor nodig hebt. Een team met verschillende kwaliteiten. De ene is bijvoorbeeld goed in het ontwerpen en de andere goed in wiskunde. De jongen kwam op gang en selecteerde een paar klasgenoten. Willy zei vervolgens dat hij het mooi vond dat die jongen de kwaliteiten wist van een ander. Alle leerlingen zagen hier wel wat in. Een team vormen op basis van kwaliteiten.

Kort daarna gingen wij al door want het treintje naar Montreux wachtte op ons. Paul nam ons mee naar het station en zette ons daar af. Het treintje ging de berg af. Het grappige van die rit was dat er boven op de berg juist heel veel sneeuw lag en beneden opeens helemaal niet meer. Dat was een gek beeld om te zien. In Aigle stapten we over op een wat grotere trein die ons zou brengen naar Montreux.

Aangekomen in Montreux hadden we ruim 3 uur om wat rond te kijken. We kozen er voor om eerst langs de boulevard te lopen waar het standbeeld stond van Freddy Mercury. Het uitzicht was prachtig. Er was een houten steiger waar je op kon staan en een foto op kon maken. Prachtig!

Het was rond 12:30 en we kregen zin in wat lekkers. Al snel kwamen we Zurcher tegen. Een mooi café in Montreux. Daar hebben wij lekker late macchiato gedronken met een lekker gebakje. Het gebakje hadden we in vieren gedeeld zodat iedereen van elkaar kon proeven. Na de break liepen we nog een souvenirs winkel en vervolgens weer terug op de trein naar Leysin.

Nu kregen we de kans om de klas aan het werk te zien. Iedereen was bezig met een groot project. Het ene groepje maakte een horror trailer, de andere was 3D vliegtuig model te maken en de ander aan het Photoshoppen. Wat er uitsprong was het Japanse en Chinese meisje. Het ene meisje leerde de andere Japans en andersom. Dit vonden we nou echt een voorbeeld van leren! Heel mooi om te zien. Het laatst uur hadden de leerlingen een presentatie voorbereid over alcohol, drugs en roken. Ik ben in die tijd in gesprek geraakt met een hele aardige vrouw daar. Zij was wel erg benieuwd wat we hier deden en wat eduScrum nou precies inhoud. Daar nam ik natuurlijk mijn tijd voor en heb daardoor de presentaties gemist. Niet dat het een ramp was hoor want het uitleggen aan die vrouw heeft mijn Engels ook weer wat geholpen, haha.

Rond 18:30 was het avond eten alweer en daarna zijn we rond 21:00 naar de pub geweest. Daar hebben we lekker wat gedronken en jawel, gekaart. Verder hebben we daar gezellig met elkaar gepraat over school en gelachen. Een geslaagde dag dus! 

Dag 3

Dag 3 van de trip was aangebroken. Het was vrijdag 28-04-2017 en we waren alweer vroeg op voor het ontbijt. Vandaag om 09:00 begon de workshop in het lokaal waar wij gisteren ook waren. Het ontbijt was goed. Een lekker eitje met een broodje Nutella. Rond iets over 8 liepen we naar het lokaal toe in het andere gebouw. Waar we hebben ontbeten was in het hoofdgebouw, de grote school zeg maar. In het lokaal aangekomen was het tijd om alles op te hangen met flappen en plaatjes op A4 geprint. We mochten het hele lokaal verschuiven in een manier zoals wij graag wilden. Rond 08:45 begon het al aardig vol te stromen met leraren van de hele school. Natuurlijk waren het er maar een paar, maar wel de gene die graag wat meer over eduScrum willen weten en als uitgangspunt eduScrum willen gaan toepassen in hun eigen lesomgeving.

De workshop startte goed. Er waren zo’n 15 man aanwezig in het lokaal. Als eerst deden we een spelletje om wat te vertellen over jezelf. Je mocht een kaart kiezen die het beste bij je hoorde en daar wat over vertellen. Na het spel legde Willy de basis uit van eduScrum. Wat is belangrijk in een team? Waarom eduScrum? Hoe pas je eduScrum toe? Toen het op samenwerken aan kwam, kwamen de leraren los met het vliegtuigjes spel, verzonnen door Jeff Sutherland (uitvinder scrum). Hier had iedereen aanzienlijk veel lol in! 

Rond het midden van de workshop, rond 13:00, mochten de leraren zelf aan de slag. Zij kregen de opdracht om een zelf verzonnen project neer te zetten, of Willy gaf een opdracht. De opdracht luidde als volgt: Maak een feestje. Niets meer, niets minder. Hoe je dat gaat doen, was aan hun. Voor hulp konden ze vragen stellen aan ons of aan Willy. Wij hebben vooral veel geholpen in de groepjes zelf. Als zij vragen hadden konden ze naar ons toe komen om vragen te stellen. Verder hebben wij ook veel meegedacht met de teams zelf.

Om 15:30 was de workshop afgelopen en de volgende dag werd het vervolgd. Voor ons was het tijd om naar het huisje te gaan. Met een klein groepje van 10 gingen we naar een restaurant genaamd: La Fromagerie de Leysin. Een heerlijk restaurant waar je lekker kon kaasfonduen. Ook was het restaurant een museum. Boven op de eerste verdieping waren allemaal ouderwetse kaasmaker dingen te zien. Natuurlijk was daar boven ook de slaapkamer te vinden en allemaal oude schilderijen en foto’s van die tijd. Erg indrukwekkend. We hebben heerlijk gegeten. Als voorgerecht wat stokbrood met verschillende soorten kaas. Ons hoofdgerecht was natuurlijk de fondue. We hadden 3 pannen op tafel met daarin verschillende soorten kaas. Een wijntje er bij was natuurlijk niet te missen. Als toetje hadden we lekker meringues (schuimkoekjes) met heerlijke crème (soort dikke melk, erg lekker).  Het eten was heerlijk! Genoten!!!

Tegen het einde van de dag gingen we weer terug naar onze kamer waar wij ons klaar gingen maken voor dag 4.

Dag 4

Na een tijdje begint alles wel routine te worden… Je staat op. Neemt een douche, waar je eerst 5 minuten op staat te wachten voordat er warm water uit komt, en kleed je aan. Zoals als gewoonlijk liepen we weer met z’n allen naar de eetzaal voor het ontbijt. Het weer was erg helder. Prachtig uitzicht!

Vandaag was de laatste ronde van de workshop. Iedereen begon weer lekker aan zijn, of haar project. Vandaag waren er ook een paar nieuwe mensen gekomen. Helaas waren er ook een paar van de dag er voor niet bij. De nieuwe mensen kregen een korte introductie van wat we de vorige dag hadden besproken. Al snel draaide ze goed mee met de teams. Eén team was niet zo goed bezig en had vaak wat onenigheid. Willy besloot om ze op te splitsen in tweeën, met als resultaat twee hardwerkende teams. We hadden een groepje dat hun project hield over Pythagoras toepassen in de klas met eduScrum. Een ander groepje over de verschillende klassenuitjes en het laatste project weet ik niet meer. Het resultaat wat ze aan het einde van de dag hadden neergezet was mooi! Elk team had goeie dingen laten zien en waren tevreden. Aan het einde van de workshop kreeg iedereen een certificaat uitgedeeld. Vanaf nu mochten ze officieel eduScrum toepassen in hun klassen.

Rond 16:00 hadden we bij de ingang van de school afgesproken met Bill, Paul en Andy. We zouden gaan hiken in de bergen, oftewel… Een bergwandeling maken. Bill had zijn hond meegenomen. Willy had van tevoren aan ons verteld dat je hem niet in de ogen moest aankijken waardoor Denise erg bang werd voor dat beest. Whaha, je had haar moeten zien!

Het weer was erg goed en best warm. Willy liep met Paul en wij drieën; Bo, Denise en ik, liepen achteraan. Na een enige tijd lopen kwamen we aan op een mooi punt, een punt waarop je heel Aigle kon zien… Prachtig gezicht! We hebben daar erg veel foto’s van genomen zoals de foto die je hier naast de tekst ziet.

Aan het einde van de hiking zijn we naar het midden van het dorpje in Leysin gegaan. We kwamen daar net op tijd aan omdat ze daar bezig waren met een soort Tour de Leysin. Een Tour de France alleen dan voor Leysin. Gaaf, want de hele peloton kwam op het moment aan toen wij ook aankwamen. Na een tijdje zoeken waar we zouden eten hebben we gekozen voor een pizzeria. Daar heb ik een erg lekkere pizza op. Ook hebben we dicht bij dat restaurant foto’s genomen van ons op een grote Leysin stoel. Altijd leuk als aandenken.

Die avond hebben Denise en ik nog chill gekaart op het balkon. Ja, gekaart inderdaad! Dat is het spel geworden van de reis in Zwitserland. Haha! Slaaplekker.

Dag 5

De wekker ging weer vroeg! Vandaag gingen wij contact leggen met Oekraïne. Dit deden zouden we via Skype doen. Maar eerst… Eerst lekker ontbijten. Zoals gewoonlijk was het weer opstaan en naar het ontbijt gaan. Om 08:00 zaten we al lekker te ontbijten. Het was nog aardig vroeg voor een zondag, dus er was bijna niemand. In het weekend is er brunch van 11:00 tot 13:00. Gelukkig konden wij al eerder binnen lopen voor een snelle hap.

Om 21:00 hebben had Willy Skype contact met Oekraïne. Voor die tijd hadden wij alles klaargezet achter Willy met flappen en posters van eduScrum. Dit kon hij gebruiken als uitleg materiaal. Willy had een uurtje om zijn presentatie te doen. Hij had de verkeerde papieren meegenomen van een oude keynote, maar dat maakte niet veel uit. Een beetje improvisatie kon niets kwaad. Willy las zinnetje voor zinnetje voor, waarna de Oekraïense vrouw waar Willy contact mee had, het vertaalde in het Oekraïens. Het is toch wat he, wat een lelijke taal! Maar goed, het verliep allemaal prima. Aan het einde mochten wij ook nog even beeld komen en wat vragen beantwoorden van de mensen in de zaal daar. Na een uurtje was het al afgelopen en hebben wij vervolgens het lokaal opgeruimd.

Na de brunch hadden we om 11:30 afgesproken bij de bus van de school. Paul had ons uitgenodigd om naar Chateau de Chillon te gaan. Dat is één van de bekendste kastelen in Zwitserland. Het dochtertje en haar vriendinnetje (volgens mij zijn ze beide 5? Jong dus) waren ook mee. Het was een klein ritje van ongeveer drie kwartier. Het weer was uitstekend, echt prachtig. Om 12:15 kwamen we aan bij het kasteel. Het was prachtig. Een mooi kasteel aan het meer van Geneve, wauw! Paul dropte ons alvast om in het kasteel te gaan. Er was namelijk geen plek om te parkeren, dus moest hij er nog één zoeken.

Eenmaal binnen in het kasteel keken we onze ogen uit. We hadden als plan om achteraan in het kasteel te beginnen en zo naar voren te gaan werken. Het is moeilijk te beschrijven hoe gaaf het was om dit mee te maken. Van de slaapkamers, tot de eetzaal. Van de opslagruimte, tot de gevangenis. Vooral dat laatste, de gevangenis, was erg indrukwekkend. Ook het verhaal er achter is erg bijzonder om te horen. Ook hebben wij in het kasteel erg mooie foto’s gemaakt. Zoals deze:

Toen we klaar waren kwamen we de meisjes en Paul weer tegen. Ze waren op ons aan het wachten. Wat erg leuk van Paul was, was dat hij het kasteel in het mini voor ons had gekocht. Een soort bouwplaat achtig iets. Erg lief! Rond 15:00 reden we weer terug naar onze kamers. Dan hadden we nog lekker de tijd om te chillen.

Verder hebben we die dag weinig gedaan, behalve kaarten en M&M’s eten. Vooral na het eten hebben we nog met z’n allen gekaart en teruggeblikt op deze dagen. Het was een bijzondere en mooie ervaring! Morgen weer naar huis…

Dag 6

Vandaag gingen we weer terug naar Nederland. Het was 06:45 toen wij de deuren sloten van onze kamers. We hadden vroeg ontbijt zodat we daarna volgens schema rond 18:00 in Nederlands aan zouden komen. Het sneeuwde weer in Leysin. Waar het de vorige dag erg warm was met volle zon, was er vandaag weer weinig te zien met een dikke laag sneeuw. Onderweg naar het ontbijt moest Bo natuurlijk weer heel nodig Willy ondergooien met sneeuwballen, dat deed ze namelijk al de hele tijd in Zwitserland. Aangekomen bij het ontbijt was er bijna weer niemand te bekennen. We hadden ook nog genoeg ingeslagen voor in de auto, zoals een appel of een banaan. Paul kwam wat later aanschuiven. We hebben hem bedankt voor alles. We hebben veel van hem mogen leren en we gaan hem zeker wel missen.

Tijd om naar huis te gaan. Om 7:15 zaten we al in de auto. We volgden ongeveer de zelfde route als dat we heen gingen. Willy kon niet slapen omdat hij moest rijden, maar wij hebben zeker onze ogen nog dicht gedaan. Daardoor vloog de tijd voorbij en voor we het wisten waren we al in Duitsland. We hebben daar nog een aantal stops gemaakt en bij Mainz stonden we al in de dikke file. En lang dat die duurde! Ik had Willy van tevoren nog gewaarschuwd dat er een file aan zat te komen en dus de afslag naar links moest nemen. Willy zei dat de navigatie die hij gebruikte up to date was en dus wel goed zou gaan… Nou, niet dus. Haha! Yes, nog een uur langer in de auto dan gepland.

Willy had afgesproken dat hij ons naar de lekkerste snackbar zou brengen van Maastricht, zijn geboorteplaats… Tuutsje vaan Teunsje. Rond 16:30 stonden we met z’n vieren met een lekkere zak tuut zoervleesj (patat zuurvlees). En wat was dat lekker! Ongeloofelijk zeg… Verder heeft Willy ons nog een kleine tour in Maastricht gegeven en verteld over de geschiedenis van Maastricht. Erg leuk om te horen.

De reis duurde nog maar een paar uurtjes. Het ging snel voorbij, al helemaal toen we in ons vertrouwde landje reden. Rond 19:00 reden we al mijn straat in. Ik was de eerst die afgezet werd, daarna was Bo aan de beurt en als laatst Denise. Toen was het eigenlijk een kwestie van tas uit de auto pakken en gedag zeggen tegen Willy, Bo en Denise. Maar niet te vergeten, een reis van 6 dagen waar ik veel van heb geleerd, veel van heb gezien en als een prachtige ervaring mag beschouwen. Willy erg bedankt voor deze ervaring weer! Het was in één woord… PRACHTIG!

Noah Rebel

Student Ashram College, Alphen aan den Rijn