Leerling (m) vertelt over eduScrum

Lars ervaringen met eduScrum

 eduScrum: Iedereen zijn eigen toevoeging voor succes !

inleiding

eduScrum heeft mijn manier van werken in de scheikunde les sterk beïnvloed, maar op een positieve manier. Ik denk dat ik zeker van een voordeel heb mogen genieten door eduScrum. Door de methode zijn er namelijk betere resultaten en maakt ieder individu een persoonlijke ontwikkeling door. Deze ontwikkeling kan het individu alleen maar ten gunste komen. Ik heb kunnen leren van eduScrum. Je leert jezelf kennen en legt sociale contacten. Als er betere resultaten zijn behaald, dan betekent het dat de methode werkt dus dat de klas en de individuele groepjes eduScrum goed hebben toegepast. Het motiveert mij extra om me verder te verdiepen in kwaliteiten die ik wil gaan ontwikkelen en op eenzelfde wijze als eduScrum verder te gaan werken.

De manier van werken was zeer prettig. Allereerst is het samenstellen van de groepen aan de hand van kwaliteiten een sterk punt van eduScrum. Er ontstaan groepjes met veel verschillende eigenschappen en kwaliteiten. Je kunt selecteren op iemand die goed is in rekenen, leidinggevend is, motiverend is, vrolijk is, enzovoort. Doordat er een grote diversiteit is in eigenschappen kan men elkaar motiveren en van elkaar leren, dit motiveert de werkhouding en werksfeer. Er is waardering tussen de groepsleden. Als een groepslid iets even niet meer begrijpt, dan is er het groepje die kan helpen. Het team is dus actief in staat om elkaar te helpen en om elkaars vragen te beantwoorden zonder een leraar. Leerlingen werken dus zelf organiserend, zelf studerend en met verantwoordelijkheid.

De samenwerking komt hierin nadrukkelijk aan bod.

Samenwerking, daar draait het onder andere om bij eduScrum. Het groepje bestaat uit vier of vijf personen waarin ieder zijn eigen inbreng heeft. Iedereen kan elkaar helpen. Iedereen kan zijn mening uiten. Iedereen leert van elkaar. De onderlinge betrokkenheid is groot. Je zit immers iedere les bij elkaar. Het is bovendien ook gezellig; gezelligheid is belangrijk op het werkveld.

Wel waren er natuurlijk personen die meer inbreng hebben dan andere personen, maar dit zal in iedere samenwerking en groepsverband zijn. Niet iedereen heeft dezelfde mentaliteit als jijzelf, die moet rekening met mensen houden.

Met de methode van eduScrum wordt het werk transparant. Ieder lid van het groepje en de leraar, zijn op de hoogte van het proces en wat er op dat moment speelt. Er is een duidelijke structuur in het werk. Alles verloopt gestructureerd en planmatig op een goed tempo.  Met de methode fiets je heel gemakkelijk door de activiteiten heen. Iedere les is er een ander streven en het streven is bij ieder groepje anders. Doordat er een gezamenlijk groepsbelang is wordt het streven vaak ook behaald. Ieder groepslid wil uiteindelijk een goed resultaat neer zetten; goed presteren op de toets of een goed cijfer voor een verslag. Om dit doel te kunnen bereiken zijn de groepsleden sterk van elkaar afhankelijk. Er moet immers gezamenlijk een resultaat neergezet worden waarin ieder zijn activiteit heeft volbracht. Ieder groepslid heeft een verantwoordelijkheid voor de groep, dit motiveert de leerling. Een leerling krijgt weinig kans om achter de feiten aan te rennen, het wordt immers op de hielen gezeten door de groep.

Als één groepslid achter begint te lopen, dan is dit een obstakel voor de groep. En deze obstakels moeten in het groepsbelang worden verwijderd en vermeden. De obstakels komen naar voren en komen aanbod in de Stand Up. Hier worden de obstakels besproken. Waarom heb jij jouw huiswerk niet gemaakt? Zorg dat je morgen weer bij bent!

Motivatie om aan het werk te gaan is dus erg belangrijk bij eduScrum. Doordat de samenwerking en de uitvoering van het proces transparant is wordt degene die achterloopt op de feiten gedrukt; Maar motivatie brengt discipline, eigenschappen die gunstig zijn in een volgend werkproces.  

Teamleden ondersteunen elkaar dus tijdens het proces. De samenwerking voorkomt belemmeringen en zorgt voor controle en aanpassing aan elkaar. Niet iedereen in de groep werkt immers even snel, de een is sneller dan de ander. Hierin moet men elkaar ondersteunen, men moet elkaar motiveren om harder te werken of de snelle werkers moeten afgeremd worden. Hierin komt de afhankelijkheid tussen groepsleden weer duidelijk naar voren.

Een groot voordeel van eduScrum is dat de werkvorm leidt tot betere resultaten. Wat wil een leerling en leraar nog meer! Betere cijfers terwijl je ook nog veel leert en actief bezig bent met het vak. De lessen worden met eduScrum dus efficiënter en effectiever. De werkvorm leidt tot goede neergezette producten. De toetsen worden beter gemaakt en verslagen krijgen een betere inhoudelijke diepgang en kwaliteit. Leerlingen zijn namelijk actief bezig met de stof. Ze verplaatsen post-its en dit geeft
iedere keer een kick: ‘Yes, weer wat af!’ en ‘Yes, volgende opdracht!’. De inspanning die wordt geleverd voor de werkvorm betaalt zich dus ook terug.

Reflectie over het leerproces met eduScrum

Wat is voor mij de essentie van eduScrum?

Voor mij is de essentie van eduScrum dat het werk dat moet worden uitgevoerd effectiever en efficiënter verloopt waarbij samenwerking een grote rol speelt en dat leidt tot betere producten en resultaten. Door eduScrum leert men veel van elkaar. Je leert ander mensen kennen, je waardeert hun kwaliteiten en je ontwikkelt zelf nieuwe kwaliteiten of ontwikkelt de kwaliteiten die je al hebt. Door eduScrum maakt de eduScrummer een persoonlijke ontwikkeling door. Dit kan alleen maar positief werken. Je leert jezelf beter kennen. Dit kun je later weer beter toepassen. Er is een continue uitwisseling van kwaliteiten, ideeën en meningen. Je moet eigen kwaliteiten inzetten en wordt geconfronteerd met de kwaliteiten die je nog niet hebt of die nog onderontwikkeld zijn.

Zoals ik al eerder heb beschreven is er een grote groepsverantwoordelijkheid, een groepsbelang en onderlinge betrokkenheid. Dit leidt tot een betere samenwerking. Je leert werken met mensen die het liever anders zien dan jij en je leert om rekening te houden met andere mensen. Door de transparantie van het proces worden belemmeringen duidelijk en kunnen daardoor gemakkelijker worden opgelost. Iemand kan door de groep gemakkelijker op de vingers worden getikt. Achter gaan lopen is geen optie. Je moet de activiteiten uitvoeren voor de groep en voor jezelf. Je moet uiteindelijk zelf de toets maken, maar jouw kennis is wel nodig in de groep.

Het resultaatgericht werken en het actief werken leidt tot een gunstig en beter resultaat. Door gestructureerd te plannen en te werken kan in eenzelfde periode meer worden uitgevoerd met een beter resultaat.

Wat me tijdens deze afgelopen periode het meest heeft verbaasd is dat eduScrum werkt. Ik had er eerst een beetje een hard hoofd in, ‘een beetje stickertjes plakken en uiteindelijk sneller werken?!’. Ik denk dat het eduScrummen heeft geholpen. Iedereen maakt een persoonlijke ontwikkeling door en dit is goed voor iedereen. Iedereen wordt klaargestoomd om later in teams op het werkveld te gaan werken. Alle mensen uit de klas zullen, misschien ongemerkt, gestructureerd zijn gaan werken verwacht ik. Het is ook vreemd om te zien dat sommige mensen in groepsverband met eduScrum wel werken en zelfstandig niet kunnen werken.

Wat brengt eduScrum je teamleden?

Hetgeen dat eduScrum mijn teamleden brengt is dat zij zichzelf leren kennen en beter gaan werken. Hun manier van leren en werken zal veranderen. Door eduScrum krijgt men meer overzicht, men gaat planmatig en gestructureerd te werk en gaat resultaatgericht te werk. Ieder maakt een persoonlijke ontwikkeling door, gemerkt of ongemerkt. Iedereen zal leren van de methode. Je krijgt waardering voor klasgenoten. Je leert nieuwe mensen kennen. Je leert jezelf kennen. Je bent niet meer / minder afhankelijk van een leraar. Je wordt behulpzaam. Je wordt verantwoordelijk. Je krijgt discipline. Je krijgt een gevoel van groepsverantwoordelijkheid. Je krijgt motivatie. En als kers op te taart: Je krijgt betere cijfers en resultaten. Je wordt dus klaar gestoomd voor de toekomst.

Een grotere diversiteit in kwaliteiten in groepjes werkt motiverend en je leert veel van elkaar. Teamleden kunnen elkaar dus iets bijbrengen.  Je kunt immers van elkaar leren en een voorbeeld aan elkaar zijn. Als iemand goed is in leidinggeven, dan kan dit een groepslid inspireren om zich hierin ook te ontwikkelen. Er is een uitwisseling van kwaliteiten en eduScrum zorgt hiervoor. Als ieder voor zich in de klas had gewerkt, iedereen maakt zijn eigen ding, ieder zijn eigen planning, ieder zijn eigen verantwoordelijkheid; dan had er geen uitwisseling geweest in kwaliteiten, raken mensen niet met elkaar in contact, krijgen mensen geen waardering voor elkaar en zijn de leerlingen steeds weer afhankelijk van de leraar.

eduScrum zorgt dus voor een duidelijke verandering in de invulling van lessen en de manier van werken.

Wat brengt eduScrum mij?

Doordat er een uitwisseling is van kwaliteiten leer ik ook nieuwe dingen en kan ik een inspiratiebron zijn voor andere personen. Zelf zet je ook kwaliteiten in. Ik ben zelf iemand die graag snel aanpakt en het snel, maar wel netjes, gestructureerd en planmatig, af wil hebben. Ik werk resultaat gericht en dit betaalt zich ook terug. Ik ben gemotiveerd en kan goed samenwerken en goed zelfstandig werken. eduScrum zorgt ervoor dat ik al mijn kwaliteiten kwijt kan in de groep en in de les. Door eduScrum krijgen leerlingen bevestigen van wat ze goed kunnen. Deze bevestigingen zorgen ervoor dat je jezelf leert kennen. Hierdoor weet je ook waar je nog aan moet werken. Je kunt jezelf dus nieuwe dingen aan leren. eduScrum speelt hierin een grote rol. Er is een transparante werkvorm.

Hetgeen dat eduScrum mij heeft geleerd is om meer rekening te houden met anderen. Ik ben zelf een harde werker en kan daarin in soms te hard van stapel lopen. Meestal als ik in groepsverband werk kies je toch degene die je al kent en waarvan je weet wat ze kunnen. Nu met eduScrum kom je juist met mensen die anders zijn dan jou en weer andere interesses hebben. Hierdoor kom je ook in contact met mensen die minder gemotiveerd zijn. Hier moet je je in groepsverband aan aanpassen. Dat is zeker goed. Deze minder gemotiveerde mensen hebben mij geleerd om wat rustiger aan te doen en om rekening te houden met deze mensen.

Ik ben zelf altijd al een wat rustige en serieuze jongen die niet altijd zijn mening onder woorden kan brengen en daardoor niet altijd zelfverzekerd in zijn schoenen staat. Ik heb ontdekt dat ik dit eigenlijk beter kan dan dat ik had verwacht. Doordat je weet wat je kunt krijg je hierdoor automatisch meer zelfvertrouwen van.

eduScrum heeft dus ook mij een persoonlijke ontwikkeling bijgebracht.

eduScrum op de Leysin American School in Zwitserland

Day 1.

Quarter to six I arrived at Willy’s front door, Denise was yet to come so he invited me in the house to shelter from the heavy rainfall. It had been five minutes before the doorbell rang. Denise had appeared with her entire family to wave her of. As we made our way to the car with our weighty luggage the sky boomed with rage and it began to rain even harder. Short after lightning struck down from the heavens startling us all, including the entire Wijfjes family and even Willy!

Before we could begin our journey we had to pick up a very important package.

As we arrived at Noah’s house the first thing we saw peering through the crack of his front door was a camera, short after the mystery man revealed himself with a cheeky smile. He jumped into to the car and off we went.

It took at least eight hours to get to Switzerland! Of course we had been prepared for this by Willy but blimey what a long ride. I had slept quite a lot during the ride with my head comfortably on Noah’s bag. He sat in the front with Willy and Denise and I sat in the back. I had downloaded some eminem songs that continued to blare through my earphones on repeat the entire way there..so I can now proudly say that I can at least rap one entire chorus of ‘Lose yourself’.

In between my strangely, rather comfortable car naps we stopped once in a while to stretch our legs and take in the view of the German countryside. I had never been to Germany before so to see it so flat surprised me. I had expected more of a Sound of Music like landscape. But I was to early with my judgement because after an hour or two on the road our surroundings vastly changed to far exceed my expectations.

After another hour we began to notice a peculiar weather pattern, it turned from rain to snow and from snow to rain all the way up to Switzerland. There the weather was even more confusing as the fog slowly crept up to us and devoured us under a great white blanket of mystery. I believe we could all feel a rush of excitement as we first saw the mountain range, I barely know how to describe what we encountered. Pearing through the fog we could just about make out the great green giants from a distance. After a day or two we would realize that these mountains were way bigger than we could had ever imagined, but when one lives on the flattest place on earth where even a sand dune can impress you.

As we made our way up the mountain the fog became thicker and thicker like a intoxicatingly heavy syrup whispering us towards the finish line. We knew it wouldn’t be far now and although Willy had a firm hand driving up the mountain, I began to notice he was becoming more and more nervous as we gained altitude. I also observed that inside the car the ambiance was gradually taking a turn for the worst. Looking back on the situation I now understand the sudden silence. It must have been terrible to have to drive up a incredibly steep mountain in the fog

after eight hours of driving with also three teenagers nagging at you with questions like ‘are we there yet?’.

After a good fifteen minutes I was getting fed up with far too serious vibe. So just after Willy took another sharp turn a sentence flopped out of me that will probably haunt me till the end of my school days . “And then we road off the mountain..” I said dryly breaking the awkward stillness. Willy and the rest all cracked up and have been mocking me with ‘and then’ jokes ever since.

We had finally arrived at our destination Leysin. I couldn’t see more than three meters in front of me but nethertheless I was very impressed by what little I could see. Everywhere were tall student houses connected by a broad road leading to the infamous “Leysin American High School”, standing proudly carved into the mountain like an ancient statue.

As we entered the school the first thing my eye fell on was the giant student library. I enjoy a good book so already I was longing to have a quick look. We were standing in the hallway as we were suddenly approached by a friendly looking man named Paul. We shook our hands and kindly introduced ourselves. “Well you guys must be hungry after that long trip” he said gesturing to the dining hall. Gradually we made our way over, yet to encounter the wonders of the tosti machine.

Day 2.

We had slept like lambs that previous night but when I woke up I still felt absolutely knackered. We had arranged to meet Bill in the dining hall for breakfast. We had a good chat and seeing as we were of for the day we decided to visit have a look around. It was a rainy day but that didn’t matter to us. We took the small mountain train down to a town by the name of Aigle and spent the day sightseeing. We walked past the lake Geneva and had lunch in a beautiful  lunch cafe called Zurcher. We each chose a different chocolate and split it into exactly four pieces so we could all share. I chose a particularly scrumptious chocolate cake with with layers of raspberry in it. We also visited the statue of Freddie Mercury which was a lot larger than I had imagined.

After a couple of hours we headed back to leysin and had a good dinner before bed.

Day 3.

Day three was the first day of the course we were all very excited. Willy had asked us to wake up early so we got up at half past six and headed to breakfast at seven. When we stepped outside snow surrounded us for miles, there was not one place that remained untouched by it. It was quite nice being the only ones in the cafeteria, we had all the choice in the world including these godley blueberry muffins. As we made our way to the middle school we had an epic snowball fight, one of many to come. When we were inside we set up the stuff and awaited the teachers. Willy’s course includes many games and fun activities. The one I found the most interesting was the paper airplane game. There were three or four teams of about five people

and every one of them had a team captain. This team captain had chosen his/her teammates on the account of qualities. There had to be a variation of qualities in one group so the team captain wasn’t allowed to pick the same quality twice. When the team’s were made and the game was on you could definitely notice considerable differences between the team’s. They all had a very different tactic, some had divided their groups into different divisions. Two people were to throw the planes, two to fold the plains and two to finish them. Whilst other groups did every step together. The more games the teachers played the more they came in to there own and we began to see people began to take over certain roles in the groups. There were leaders, followers, class clowns and of course the mediators. It was all very interesting to study different groups like that I enjoyed it very.

Day 4.

Day two was the second and final day of the course. Some teachers had decided that eduScrum was not for them had not shown up. Luckily there were still a lot of teachers very enthusiastic to stay so we started with a couple more games and Willy told stories from his experiences with eduScrum and as did we. We explained the pro’s and the con’s of eduScrum in the classroom and we tried to answer the questions from the best we could. At the end of the course we shook hands and said our goodbyes to some of the foreign teachers. Because it was a lovely day on the mountain we decided to go for a hike after we went back to our rooms and had a long good rest.

Day 5

Day five was a lovely day, the sun shone brightly on the mountains illuminating the brilliant green leaves. The sky such a deep blue colour it looked almost like you could dive into it.

We had decided to go down the mountain to take a tour in the most notorious Chillon castle on lake Geneva. After an hour or so we took the car for a drive to Geneva but due to some problems with my health we couldn’t make it as far. We drove back to up the mountain and played cards for the rest of the evening.

Day 6.

Day six was our last day in switzerland, we went to breakfast early and took a couple of tosti’s and fruit with us for the ride back. It took about the same amount of time to get back to the Netherlands than the trip up to Switzerland, although it felt a lot shorter. When we got to Limburg Maastricht Willy brought us to a little snackbar where he ordered something called Zoervleis (which means sour meat) which was ace and showed us the place where he grew up. It was really nice to take a little break like that before we stepped in the car again to drive home.

Thank you Willy for this awesome experience and this amazing opportunity, I feel very lucky for having been part of your eduScrum family. Also great thanks to Noah and Denise for taking care of me and literally carrying me up a mountain. I have made memories with you all that I will cherish them forever.

Bo Walkden, 4 HAVO (Highschool)